نوشتن در آمیخته با تفکر است. مثل رشته‌هایی که در هم تنیده شده باشند. کسی که اهل تفکر عمیق باشد، در نهایت نویسنده می‌شود و کسی که دست به قلم می‌برد، در نهایت متفکر می‌شود.
گمان میکنم که برای بالا بردن کیفیت فکر کردن، و اصلا خود عمل فکر کردن – که این روزها جزء اتفاقات نادر شده است – بهتر است دست به قلم برد و نوشت.
ابتدا شاید افکار مبتذل بیرون بریزند، مثل حفر کردن یک چاه تازه که اول آب و گِل بیرون می‌آید، اما در نهایت به افکار زلالی خواهیم رسید.